Οι μνήμες σαν σεντόνια ξεφτισμένα
σαν άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες,
τόσο αλλοιωμένες από τη φθορά του χρόνου,
μα τόσο ζωντανή η λήθη τους.
Τις αγγίζεις με τα δάχτυλα σου
τρυφερά μες το ημίφως
προσπαθώντας να πείσεις
τον εαυτό σου πως είσαι ακόμα εκεί,
δακρύζεις, χαμογελώντας νοσταλγικά...
-Απόσπασμα από τη δεύτερη ποιητική μου συλλογή-
Βάγια καλωσήρθες στην μπλογκόσφαιρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που είμαι η πρώτη φίλη που σε υποδέχεται στην γειτονιά...
Οι στίχοι των ποιημάτων σου πάντα μου άρεσαν όπως και το παραπάνω απόσπασμα που δημοσίευσες.
Σε περιμένω στο μπλογκόσπιτό μου, ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία να σε συστήσω σ'αλλους φίλους μπλόγκερς που κι'αυτοι όπως εσύ έχουν το χάρισμα στην τέχνη των λέξεων και αποτυπώνουν συναισθήματα της ψυχής...
Βάγια καλωσήρθες
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σας βρήκα.. Εύχομαι να έχουμε μια όμορφη και δημιουργική ανταλλαγή ιδεών και χαρισμάτων...
ΑπάντησηΔιαγραφή