Με τα φτερά τους τα πουλιά 

σκεπάσαν την ψυχή μου,

μη βρέξει και παγώσω

με τα κορμιά τους μαγεμένα

φιλήσαν την καρδιά μου,

μη κλάψω και στερέψω.

Τα λόγια της νυχτιάς

αυτά τα μονολόγια

στιχάκια που παρηγοριά

φωλιάζουν στη ζωή μου,

τη ζωή που δε χάρισα για λησμονιά

που δε σάλεψα στου κόσμου τα συντρίμμια...

-Απόσπασμα από τη συλλογή μου-