Κι όταν όλα ησυχάζουν

Η ψυχή ξυπνά και περιπλανάται

Ελεύθερη και μεστωμένη

Στα βάθη της ύπαρξης σου.

Και ψάχνεις, ψάχνεις

Βυθίζεσαι και αναδύεσαι

Γεμάτος μαργαριταρένια γνώση

Βγαλμένη από τα πιο σπανία κοράλλια

Βαθύ μπλε ο χιτώνας σου

Και τα πόδια σου λεπίδες

Που ματώνουν στο πέρασμα τους

Τις αλήθειες του κόσμου,

Μεστωμένες σαν να κρύβουν

Μέσα τους βαριές θεομηνίες

Έτοιμες να σαρώσουν

Το ψέμα που σε πνίγει.

(Βάγια Ριζηνού)

-Δεύτερη Ποιητική Συλλογή-